Ik heb niet vaak de aandrang om iemand die mijn geloof niet deelt broeder te noemen. Bij de lezing die ik gisteren met tranen van ontroering aanhoorde had ik heel sterk het gevoel naar een broeder te hebben geluisterd.
Jan Terlouw hield dit jaar de 4-mei-lezing in de Nieuwe Kerk, direct vóór de nationale dodenherdenking op de Dam. Voor wie hem vaker heeft horen spreken is het geen vraag waarom juist hij deze lezing hield: ik ken maar weinig sprekers die zijn niveau halen.
1e deel van de lezing, luisteren vanaf 18.55.30
2e deel van de lezing, luisteren tot 19.14.10
Het thema dat hij aanroerde is het thema dat sinds de Franse revolutie verwaarloosd is. Steeds ging de strijd tussen vrijheid en gelijkheid, tussen socialisme en liberalisme. Zo is het tot op de dag van vandaag. Jan Terlouw komt uit de politieke stroming die een sociale vorm van liberalisme voorstaat, dus hij is meer iemand van het compromis. In de lezing in de Nieuwe Kerk steeg hij daar bovenuit en richtte zich op de broederschap. Terloops maakte hij ook wel de nodige actuele opmerkingen, zoals dat ware vrijheid niet is om te doen wat je wilt, maar om de ander vrij te laten.
Voor het christendom is het belangrijk om medegelovigen als broeders en zusters te beschouwen en te behandelen. Daarbij wordt vaak vergeten dat deze broederschap door God is bedoeld voor heel de wereld. Die broederschap is realiteit waar Christus ons met God en met elkaar verbindt, zo geloof ik. Maar ik zou haast vergeten dat dat pas begint waar Christus ons eerst Zijn broeders en zusters noemt. Hij deed dat terwijl wij nog ver van God verwijderd waren.
Juist voor christenen is het nodig dat we de woorden van Jan Terlouw ter harte nemen. Wij zijn niet geroepen tot vrijheid of gelijkheid, maar tot broederschap, niet alleen tot elkaar, maar juist tot ongelovigen. Dan gaan we pas echt in de voetsporen van Christus.
Dat betekent dat wij niet anders kunnen dan ons verbonden te weten met christenen en niet-christenen in Syrië, in Soedan, in de Centraal Afrikaanse Republiek, met vluchtelingen en gelukszoekers, met armen, met de generaties die na ons komen en deze wereld van ons erven zoals wij deze nalaten. Want wij zijn aan hen verbonden met de banden van broederschap, dezelfde banden die ons verbinden door onze broeders en zusters uit de VS, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland, die uit broederschap zich in een oorlog begaven om ons te bevrijden. Zou deze nieuw beleefde broederschap niet veel politieke kwesties in een nieuw licht kunnen zetten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reacties zijn welkom. Houd je aan de gewone regels van algemeen fatsoen. Anonieme reacties worden (meestal) verwijderd.