Wiskunde is een prachtig vak. Je hoeft maar één regeltje aan
te passen en opeens heb je een compleet nieuwe wiskunde bedacht. Zo was er ooit
een wiskundige, Rafael Bombelli, die besloot dan de wortel uit een negatief
getal ook mogelijk moest zijn.
Zo begon hij met de wortel uit -1 te trekken en
noemde dat i. Andere wiskundigen vonden het belachelijk, zo noemde Descartes de
getallen denkbeeldig, imaginair, en zo zijn ze sindsdien blijven heten. De
correcte benaming is echter complexe getallen. Descartes zag er letterlijk
niets in, tegenwoordig is het complexe getal niet meer uit de techniek weg te
denken, laat staan uit de natuurkunde. Dit komt doordat een complex getal in
feite een tweedimensionaal getal is, dat heel goed kan worden gebruikt om een
tweedimensionaal proces als een trilling goed te beschrijven. Hier gaat het
immers ook om een tweedimensionaal verschijnsel waar twee grootheden,
golflengte en amplitude, alles met elkaar te maken hebben en toch in zekere zin
haaks op elkaar staan. Met andere woorden Bombelli heeft een wiskunde
ontwikkeld die pas eeuwen later een nuttige toepassing vond toen Maxwell zijn
vergelijkingen opstelde om elektromagnetische golfverschijnselen goed te
beschrijven.
Iets soortgelijks was aan het einde van de 20e
eeuw te zien toen een bepaald wiskundig model, dat van de “string’, trillende
snaren, heel goed overeen bleke te stemmen met moeilijk te beschrijven
verschijnselen van elementaire deeltjes. Verdere uitwerking van deze
stringtheorie bleek fundamentele problemen te kunnen oplossen, zodat
tegenwoordig de stringtheorie wordt gezien als de beste kandidaat voor het
leveren van e oplossing van de grootste problemen van de relativistische en
kwantummechanica.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reacties zijn welkom. Houd je aan de gewone regels van algemeen fatsoen. Anonieme reacties worden (meestal) verwijderd.