Boos

Een politicus die echt boos was. Nota bene de man die jarenlang het kalme gezicht was van het redelijk alternatief. Een staatsman, daarnaast voor vele kinderen een oom die met zijn kinderboeken je mee nam op een prachtige reis. En hij was boos - om wat kinderen wordt aangedaan.Het ging over de kinderen die de massamoord op de Joden in Nederland in '40-'45 hadden overleefd. kinderen die getuige waren geweest van vreselijke dingen. Kinderen die berichten moesten verwerken die voor volwassenen al te zwaar zijn om aan te kunnen. En hij had het over zijn eigen boeken. Daarin probeerde hij kinderen de gruwelijke details te besparen. Want er zijn dingen waar kinderen voor moeten worden bewaard. En in de oorlog zijn kinderen daar niet voor bewaard. En dat maakte Jan Terlouw nog steeds boos.

Vandaag voelde ik daar weer eens iets van mee. Eén van mijn leerlingen had een vreselijk verlies te verwerken in de familiekring. Een tragisch sterfgeval waardoor ik als volwassene al niet weet hoe ik moet reageren. Een in zijn jonge leven is het al de tweede keer dat zoiets gebeurt. Hoe vreselijk ik het ook vind wat er is gebeurd, ik ben eigenlijk ook boos - want kinderen moet zoiets worden bespaard...