Een makkelijke keuze

Ik heb geld, miljarden. Allemaal euro’s, gekregen van trouwe belastingbetalers. En ik mag die euro’s besteden, zo goed mogelijk. Ik heb zelfs ene keuze. En ik moet kiezen, want ik ben politicus.

Aan de ene kant staan een paar honderdduizend trouwe, hardwerkende Nederlandse belastingbetalers, die graag een huis willen kopen. Zij zullen nog een paar jaar moeten sparen voordat zij eindelijk zo’n duur huis kunnen kopen, dus daar werken zij hard voor. Want zij vinden het ook niet leuk om in zo’n appartementje te blijven wonen. Scheef wonen heet dat, want zij huren, terwijl zij genoeg verdienen om te kopen. Zij willen graag een huis kopen, zodat andere mensen weer een ander huis kunnen kopen. Een carrousel noemen ze zoiets tegenwoordig: één starter betekent soms wel dat tien huizen worden verkocht. Tien gelukkige gezinnen die niet langer in een niet-passend huis wonen. Alleen willen de banken dat zij eerst meer verdienen en sparen. Maar als ik deze mensen een garantie geef op hun hypotheek, dan zijn daarmee veel hardwerkende Nederlandse belastingbetalers geholpen. En het kost mij niets, pas wanneer er iets mis gaat betaal ik. En als het goed gaat, stroomt het belastinggeld binnen. Want zo doen die trouwe Nederlandse belastingbetalers dat.

Aan de andere kant staat een bodemloze put. Onderin die put wonen mensen die graag op hun 50^e met pensioen gaan. Er komen ook wel hardwerkende mensen uit die put, maar die betalen hun belasting meestal in een ander land, waar hardwerkende mensen wonen. Belasting wordt nauwelijks betaald in die put. Er worden wel schulden gemaakt. Ik mag helpen om die schulden te betalen. Het enige wat ik hoef te doen is geld lenen. Een paar miljard dit jaar, en volgend jaar weer, want dan moet natuurlijk weer rente en aflossing worden betaald. En natuurlijk pensioenen. Want zo doen die profiteurs in de bodemloze put dat.

Ik kies natuurlijk om miljarden in de bodemloze put te laten stromen. Want ik ben politicus. En hoe krom het ook is, ik weet het altijd wel weer recht te praten. En als mijn kiezers het dan nog niet begrijpen, dan zeg ik het wel in het Grieks.