Je kon erop wachten, een dominee die iets wou zeggen over de tragische dood van Els Borst. Want in ons kleine landje willen we graag op de vierkante millimeter kijken.
Zodra ik dit onderwerp aansnijd besef ik dat er van twee kanten op mij wordt gelet. De kant van de "geloofsgenoten", die zich afvragen of ik wel recht genoeg in de leer ben. En de kant van de gewone burger, die zich afvraagt wie zo'n aardige, nog steeds actieve, bejaarde dame iets zou willen aandoen.
Die laatste kant vind ik veruit het belangrijkste. De kant waar ik mijn oprechte medeleven aan wil betuigen, omdat zij nog zoveel goeds van haar te verwachten hadden aan aandacht, zorg en inspanning. Een aardige, vriendelijke dame, die haar leven heeft gewijd aan het verbeteren van de levensomstandigheden van haar medemens. Die daarbij heeft gewerkt met de mogelijkheden en regels van het Nederlandse politieke systeem. En die volgens dat systeem automatisch veel meer tegenstanders dan medestanders had en daarom altijd voor haar standpunten moest werken om ze goed uitgelegd en uiteindelijk uitgevoerd te krijgen.
Daarbij heeft zij onvermijdelijk ook standpunten ingenomen die verschillen van de mijne, aangezien we bepaalde geloofsovertuigingen niet delen. Dat heeft helaas één keer geleid tot een opmerking die mij en anderen pijn deden. Maar daar staat tegenover dat zij in haar leven en werk veel dichter bij mij stond dan de meeste andere mensen. Sterker nog, ik dank mijn God dat ik mag wonen in een land waar zo'n politieke vijand beter is dan de meeste politieke vrienden in andere landen.
Want ik deel met haar de liefde voor de kwetsbare en zieke mens, voor de mens die onderdrukt wordt, voor de mens die ook eens een kans moet krijgen. En ik bewonder haar tomeloze ijver en werklust, dat zij op haar leeftijd, wanneer anderen al 20 jaar zouden genieten van een Zwitserleven-gevoel, zich nog zo blijft inzetten voor haar idealen en voor anderen.
Dat is wat ik tegen mijn medeburger wil zeggen. Dat ik dankbaar ben voor zo'n achtenswaardige politieke tegenstander, die alle eer en dankbaarheid verdient van haar land en volk dat zij zo trouw heeft gediend.
En tegen die enkele geloofsgenoot die een verband wil leggen tussen één enkele wet op de lijkbezorging en haar onverdiende, tragische dood wil ik zeggen: denk nog eens goed na en vraag aan jouw Heere en Meester wat je moet zeggen vóór je iets zegt of schrijft of oordeelt...
De bewuste opmerking van ds.A.T.van Andel in het kerkblad van de Hersteld Hervormde Gemeente te Montfoort: “Onlangs overleed oud-minister Borst door een misdrijf. Na haar dood werd ze door velen geprezen voor haar werk en inzet. Maar door haar inbreng zijn destijds veel en de meest goddeloze wetten in ons land aangenomen. Toen de euthanasiewet erdoor was, zei ze: “Het is volbracht.” Maar God laat niet met Zich spotten. Het is geen toeval dat deze ‘engel des doods’ geen natuurlijke dood stierf. God heeft gesproken en moest ze haar Rechter ontmoeten. Die ze zo met haar goddeloze uitspraak heeft gekwetst.” (Ik zal me maar onthouden van kritiek op de domme taalfouten in de laatste twee regels.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reacties zijn welkom. Houd je aan de gewone regels van algemeen fatsoen. Anonieme reacties worden (meestal) verwijderd.