Sorry, je zou het misschien denken, maar ik ben geen donor geworden. Sinds 1982 droeg ik eerst een donorcodicil bij me, en tegenwoordig een bewijs van registratie in het donorregister. Postuum wil ik namelijk best donor zijn. Maar nu al donor worden, dat is voorbehouden aan een zeer selecte groep van zeer bewogen mensen, die belangeloos een nier afstaan, of soms een stuk van hun lever, om andere mensen een nieuwe kans op een beter leven te geven. Dat vind ik pas echte donoren,. En dat ik me heb laten registreren om na mijn dood een stukje van mijn lichaam in een ander lichaam te laten doorleven om zo iemand een nieuwe kans op een goed leven te geven, dat vind ik vanzelfsprekend.
O ja, ik ben ook nog bloeddonor. Een maal per maand bloeddruk en Hb laten bepalen, een half uurtje lekker ontspannen liggen, een naald in de arm, tijdschrift erbij, en achteraf koffie met een lekkere koek, dat is pas een manier om donor te zijn. Maar eigenlijk net zo vanzelfsprekend als die andere manier, na je dood.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reacties zijn welkom. Houd je aan de gewone regels van algemeen fatsoen. Anonieme reacties worden (meestal) verwijderd.