Slavernij in Nederland

Op 1 juli vieren we Keti Koti. We, daarmee wordt meestal bedoeld Suriname en wat tot voor kort de Nederlandse Antillen heette, want de afschaffing van de slavernij wordt in Nederland niet zo bewust meer gevierd. Dat is zo'n ver verleden. Alsof het voor onze medeburgers in het koninkrijk daarmee een vergeten geschiedenis is. En alsof wij zulke heilige boontjes zijn die nooit aan zoiets zouden hebben meegedaan.

Geen vertrouwen meer in de kerk

Het vertrouwen in de kerk is in Nederland nog nooit zo laag geweest als nu. Dit nieuws zou mij moeten schokken, maar ik kijk er niet meer van op. Het had me verbaasd als het anders was. en dat niet alleen om de schandalen rondom kindermisbruik. Er is meer.

Een dominee slaat door?

Een dominee die het nieuws haalt, dan moet er wat aan de hand zijn. Dat overkwam ds.Vlietstra uit Katwijk. Hij haalde in een stukje een citaat aan van Jacobus Koelman, een collega uit de 17e eeuw, die in zijn boekje ”De pligten der ouders” schreef: „Als uw kinderen kastijding verdiend hebben, kastijdt hen dan zonder u te laten afhouden door het geroep of gesmeek van uw kinderen, hoewel u wat verzachting mag geven.”

Ciao Benito Berlusconi

Arme Italianen. Nu vieren ze feest omdat de dictator is afgezet. Ze zouden toch beter moeten weten. In heel de Arabische wereld was het te zien: de ene dictator wordt afgezet, de volgende neemt de macht over. Misschien dat er nog een keer verkiezingen worden georganiseerd, maar je ziet al snel de bekende gezichten terug. Want het einde van een dictator betekent nog niet het begin van democratie.