maandag 8 februari 2010

klere(n)zaak

BMI - Body Mass Index, 23,5 in mijn geval. Het mag van de dokter ergens tussen 19 en 25 zijn, dus ik val nog binnen de marges, al nader ik de bovengrens. Nog 6 kilo erbij, en ik ben op het randje. 
Afgelopen week had ik een ander gevoel. Ik paste broeken in een klere(n)zaak. (De haakjes staan er om te laten merken dat dit geen hobby is voor mij.) Er zijn allerlei soorten maten. Ik weet dat ik in de buurt van 52 moet kijken. maar vreemd genoeg waren er ook broeken met maat 26. Liliputtters? Nee, bepaald niet. Een broek maat 26, daar pas ik twee keer in. Alleen de lengte, die is van mij. 
51, zo wist ik mij te herinneren. Maar waar is die toch? Maat 52 pas ik anderhalf keer, dus ik had een lengtemaat nodig. De verkoopster legde mij uit: dat heet tegenwoordig 102. Ben ik nu 102? Ik heb Abraham nog niet eens gezien. Nee, 102 is te kort voor mij. 104 dan? Die zat geweldig... qua lengte. Maar die buik! Ik pas die broek pas wanneer ik minimaal BMI 26 heb. 
Thuis heb ik mezelf maar op dieet gezet: 2x per week McDonalds. En nooit meer op de fiets naar mijn werk. En een biertje, 6 bitterballen en één zak chips per avond, terwijl ik voor de tv hang. Want stel je voor dat ik straks echt een broek nodig heb. Dan wil ik toch wel minstens in zo'n lengtemaat passen.